می دانیم انرژی باعث انجام کارها می شود: و بهترین زمانی که انسان می تواند انرژی بگیرد تا بتواند این انرژی را مصرف کند زمان خواب یعنی از ساعت (12شب تا 5 صبح) می باشد که انسان از طریق انرژیهای کیهانی کسب انرژی می نماید و در واقع شارژ می شود و بعد در طول روز از این انرژی به دست آمده اش استفاده می کند.
برای همین است که می گوییم باید خواب شب هر شخصی تنظیم شده باشد و بی موقع نخوابد تا بتواند این انرژی را کسب نماید.
نماز خواندن هم یکی دیگر از راه هایی است که بدین وسیله ما از خود خداوند انرژی می گیریم و بر عکس کارهای ضد ارزش هم مثل (اعتیاد، غیبت، کینه حسادت و ....) از ما انرژی می گیرند ولی کارهای خوب و ارزشی مثل (محبت، عشق، دوستی، انفاق و ....) به ما انرژی می دهند.
انرژی در تمام ذرات هستی وجود دارد حتی در فضایی که جرم وجود ندارد انرژی یافت می شود و ما هیچ جایی را نمی توانیم پیدا کنیم که در آن انرژی نباشد فقط باید از طریق حس آنرا دریافت کنیم.
این بستگی به ما دارد که آیا حس در ما به وجود آمده یا نه که انرژی ما فعال شود.
اگر ما نخواهیم انرژی را فعال نماییم نمی توانیم هیچ سیگنالی را دریافت کنیم یعنی سیگنالهایی مثل (عشق، محبت، ایمان و ....) که به طرف ما فرستاده می‌شوند را نمی‌توانیم بگیریم و این درست مثل این می‌ماند که من می خواهم به یک نفر بگویم او را دوست دارم اما نمی توانم چرا؟
چون: در پشت آن انرژیی وجود ندارد و برای همین است که طرف سیگنال دوست داشتن مرا دریافت نمی‌کند پس وقتی می خواهیم کار خوبی انجام دهیم حتما باید انرژی داشته باشیم.
در مورد یک همسفر:
افکار زیاد، فکر کردن به نیروهای منفی یک مسافر، کارهای ضد ارزشی انجام دادن خود همسفر باعث می شود انرژی او هدر رود پس نباید استفاده بی رویه از انرژی خود بکنیم بلکه از این انرژی استفاده بهینه نماییم تا همیشه انرژی داشته باشیم.
مفهوم کارهای دیگران برای ما و آنچه که از کارهای آنان به نظرمان می‌رسد بستگی به انرژیی که ما داریم دارد یعنی اینکه بستگی به ماهیت انرژیمان دارد چون انرژی همان انرژیست فقط می توانیم از شکلی به شکل دیگر تبدیلش نماییم و این را اصل بقای انرژی می گویند چون انرژی فقط از صورتی به صورت دیگری تبدیل می شود ولی باز هم همان انرژیست.
